Problemowi nauczyciele stanowią nieznaczny odsetek kadry pedagogicznej. Nie należy ich jednak ignorować, ponieważ postawa, jaką wykazują, działa na większość jak toksyna, która stopniowo zatruwa atmosferę pracy w całym przedszkolu. W każdej, nawet najbardziej zgodnej radzie pedagogicznej zawsze znajdzie się ktoś, komu zupełnie nie pasują wymagania stawiane przez dyrektora. Ujarzmienie krnąbrnej kadry pedagogicznej nie jest łatwe. Wymaga od lidera charakteru, a przede wszystkim asertywności i umiejętności stawiania granic. Przyczyny takiego stanu rzeczy mogą być zupełnie prozaiczne i kompletnie nie zależeć od dyrektora placówki.
Autor: Marta Ruskowiak
Nauczyciel dyplomowany w Przedszkolu Miejskim im. Kubusia Puchatka w Karlinie. Absolwentka Akademii Pomorskiej w Słupsku na kierunku pedagogika wczesnoszkolna i przedszkolna oraz oligofrenopedagogiki na Politechnice Koszalińskiej. Pani Marta wykorzystuje w pracy z dziećmi metody aktywizujące. Samodzielnie tworzy pomoce dydaktyczne do zajęć z przedmiotów codziennego użytku. Autorka artykułów do czasopism pedagogicznych.
Powszechnie wiadomo, że większość dzieci w wieku przedszkolnym ma często nieograniczony dostęp do urządzeń ekranowych. Telewizory, tablety, smartfony stały się nieodzownym „narzędziem wychowawczym”. Wielu rodziców, a także nauczycieli, nie wyobraża sobie bez nich codziennego funkcjonowania. Dzięki tego typu urządzeniom opiekunowie zyskują tzw. chwilę spokoju, nauczyciele zaś upatrują w nich sposobu na kreatywne zajęcia. Ale czy chwila jest warta szeregu zagrożeń dla zdrowia i życia małego dziecka?
Współczesny świat wymaga od dyrektorów placówek oświatowych umiejętności komunikowania się na wielu płaszczyznach. Oczekuje się od nich doskonałych zdolności oratorskich, profesjonalnej relacji z podwładnymi, nienagannej opinii w środowisku oraz nieskazitelnego wizerunku zewnętrznego. Ciągłe podleganie ocenie może przytłoczyć każdego, nawet najbardziej wprawnego mówcę i doświadczonego dyrektora. Niestety, prawda jest taka, że „na wizerunek
pracuje się latami, a można go stracić w minutę”.
Problem krzywdzenia dzieci jest niestety nadal bardzo aktualny, a ostatnia sytuacja z małoletnim Kamilkiem wstrząsnęła całą Polską. Na przestrzeni lat zmieniło się wiele w tym zakresie, pomoc oraz wsparcie ofiarom przemocy niesie wiele organizacji, instytucji i fundacji. Niestety, żyjemy w społeczeństwie, gdzie problem krzywdzenia małoletnich jest nadal zamiatany pod dywan.