W przypadku gdy jest to nauczyciel twórczy – nowator, wprowadzenie danego unowocześnienia odbywa się w sposób naturalny, z korzyścią dla wszystkich uczestników procesu kształcenia. Nie zawsze jednak innowacja jest akceptowana przez nauczycieli, nawet jeżeli obiektywnie mogłaby być korzystna. Zdarza się, że wśród kadry dydaktycznej wytwarza się opór przeciwko przejawom innowacji dydaktycznej. Przyczyną takiego negatywnego stanowiska niejednokrotnie jest system szkolny, który funkcjonuje według dawno już opracowanego i stabilizowanego programu nauczania, w którego realizacji stosuje się od lat niezmienione metody czy też formy pracy. Ponadto na negatywne nastawienie do innowacji mają wpływ cechy osobowościowe i predyspozycje nauczyciela (sztywność myślenia, przywiązanie do tradycyjnych i sprawdzonych metod, rutyna).
W opozycji do takiej postawy powstały innowacje pedagogiczne, czyli wszystkie działania nauczycieli, które polegają na włączeniu do pracy nowych, lepszych rozwiązań programowych, metodycznych lub organizacyjnych.
W ostatnich latach widać znaczne i szybkie przemiany cywilizacyjne. Wyznaczają one nowe zadania i dają nowe możliwości dla edukacji. Oczekiwane kompetencje wobec obywateli nadają kształt i sposób organizacji edukacji już w młodszym wieku szkolnym. Dlatego też przed szkołą i przedszkolem ciągle stoi bardzo ważne, trudne i odpowiedzialne zadanie. Polega ono na wszechstronnym wspomaganiu rozwoju dziecka, tak aby wykształcić mądrego, uczciwego i wrażliwego obywatela, który będzie potrafił świadomie i racjonalnie wykorzystywać nowe technologie w celu zdobywania i przekazywania informacji, komunikowania się i uczenia.
W dzisiejszych czasach wszechobecne stają się nowe technologie. Towarzyszą one nam już każdego dnia i są wykorzystywane nawet przez najmłodszych użytkowników. Trudno już wyobrazić sobie życie bez komputera, tabletu czy smartfona. Najmłodsi często określani są jako pokolenie urodzone „z telefonem w ręce”. To od nas – dorosłych, nauczyciel...