Założenia metody Montessori wsparciem dla neuroróżnorodności

Założenia metody Marii Montessori

Maria Montessori oparła swój system na założeniach tzw. ruchu „nowego wychowania”, które przeciwstawiało się tradycyjnemu organizowaniu placówki oświatowej i procesu edukacyjnego w ogóle, sformułowanemu przez niemieckiego filozofa, psychologa i pedagoga Johanna Friedricha Herbarta (żyjącego na przełomie XVIII i XIX stulecia). W tabeli 1 znajduje się porównanie głównych założeń obu systemów. 

Włoska lekarka Maria Montessori w centrum swojej metody postawiła dziecko, poznanie jego indywidualnego profilu rozwoju, potrzeb, aktywności i zainteresowań, a co za tym idzie – stworzenie odpowiednich, czyli adekwatnych do rozpoznanych potrzeb, warunków rozwoju. W bogatej literaturze opisującej szczegółowo stworzony przez nią system można jednak wyróżnić trzy główne obszary, które powodują, że jego zastosowanie jest możliwe nie tylko na różnych etapach edukacyjnych, ale także w pracy z uczniami ze szczególnymi potrzebami edukacyjnymi, w tym z niepełnosprawnościami.

Tab. 1. Porównanie głównych założeń systemów szoły tradycyjnej i „nowego wychowania"

Obszar