Wypadek, utrata kogoś bliskiego, także ukochanego zwierzątka, czasowy, ale dłuższy wyjazd rodzica za granicę, pogryzienie przez psa, przeprowadzka do innej miejscowości, pożar czy powódź, niezwykle przykra wizyta u lekarza – to wydarzenia, które mogą być dla przedszkolaka traumą, silnym urazem emocjonalnym, zdarzeniem skrajnie stresującym dla dziecka, wywierającym przytłaczający wpływ na jego psychikę, z którym nie jest w stanie sobie samodzielnie poradzić.
Roztrzygnięcie, czy dane doświadczenie jest dla dziecka traumą, nie należy do personelu przedszkola, lecz do specjalistów – psychologów i psychiatrów dziecięcych – po wnikliwym wywiadzie i badaniu. Traumę dziecięcą, czyli uraz psychiczny, trudno zobiektywizować. Z racji dziecięcej wrażliwości, życiowej i emocjonalnej niedojrzałości nie ma tu żadnej normy ani parametrów. Dzieje się tak, gdyż to, co nie jest problemem dla dorosłego, może być gigantyczną katastrofą dla dziecka.
Po silnym, traumatycznym wstrząsie u dziecka mogą pojawić się specyficzne urazowe objawy, charakteryzujące się odmienną głębokością i stopniem nasilenia. Objawy te podzielone zostały przez specjalistów na kilka grup, które często jednak zachodzą na siebie i są od siebie nawzajem zależne, jak:
- reakcje emocjonalne: gniew, strach, drażliwość, nerwowość, natrętne myśli i zachowania nieadekwatne do sytuacji – szczególnie wtedy, gdy pojawiają się bodźce mogące świadczyć...