Jak zorganizować strefę ciszy dla dzieci w placówce?

O jakich trudnościach mówimy najczęściej? Są to trudności z uczeniem się, takie jak: dysleksja, dysgrafia i dysortografia, nadpobudliwość psychoruchowa z deficytem uwagi (określana jako ADHD), zaburzenia ze spektrum autyzmu oraz niepełnosprawność intelektualna, ruchowa czy afazja. Każdej z nich towarzyszą również zaburzenia integracji sensorycznej. Żeby dobrze zrozumieć specyfikę trudności dziecka, trzeba zdawać sobie sprawę z tego, że zaburzenia te wiążą się z nieprawidłowym odbiorem bodźców dochodzących z otoczenia. Dziecko nie jest w stanie właściwie ich przetworzyć, przez co nie umie zachować się adekwatnie do sytuacji, w której się znalazło. Najczęściej jego reakcje są nadmierne. Zbyt duży hałas, tłok na przerwach, różne zapachy, dynamika związana z przemieszczaniem się dzieci powodują, że u dziecka z zaburzeniami dochodzi do przestymulowania, co wpływa negatywnie na jego koncentrację, pamięć, umiejętności poznawcze i stabilizację emocjonalną. 

Pojawia się w związku z tym pytanie: Co może zrobić placówka, żeby choć trochę zapobiegać tego typu trudnościom? Ciekawym rozwiązaniem wydaje się stworzenie na terenie placówki takiej przestrzeni, w której dziecko miałoby możliwość odpoczęcia, zrelaksowania i uwolnienia się od nadmiaru bodźców. Taką oazą spokoju, dającą szansę na regenerację emocjonalną i pozwalającą wrócić do równowagi, mogą być strefy ciszy. Jak mogłyby one wyglądać? Jaka byłaby ich rola i jakie zasady powinny w nich obowiązywać? Poniżej postaram się na te wszystkie pytania szczegółowo odpowiedzieć. 

Czym jest strefa ciszy?

Strefa ciszy to specjalnie wydzielone miejsce w placówce, w którym nie pojawi...