Efektywna współpraca placówki oświatowej z NGO

Ten niemal domyślny model kooperacji dominuje w szkolnej i przedszkolnej rzeczywistości nieprzerwanie od ponad 30 lat. Zbiórki charytatywne, pomoc rzeczowa, wolontariat to z całą pewnością odpowiednie sposoby na naukę empatii, rozwijanie społecznego zaangażowania i wrażliwości na potrzeby drugiego człowieka. W efekcie – co ciekawe, zupełnie niezamierzonym – pomija się drugi, nie mniej ważny, czynnik motywujący do współpracy z NGO, czyli partykularny interes szkoły lub przedszkola. Tu niezbędne jest krótkie wyjaśnienie. Przymiotnik partykularny rozumiany jest najczęściej w sposób pejoratywny, niemal synonimiczny do nagannych postaw w życiu społecznym, takich jak kolesiostwo czy partyjniactwo. W rzeczywistości jednak jego podstawowe, słownikowe, znaczenie jest zgoła odmienne. Oznacza bowiem: „mający na względzie korzyść własnego środowiska, regionu itp., a nie ogółu”2. Dzięki słownikowej definicji dostrzegamy, że tak rozpowszechnione i popularne znaczenie, podkreślające egoizm i zysk jednej strony kosztem drugiej, nie jest ani jedynym, a tym bardziej podstawowym rozumieniem tego przymiotnika. Możemy zatem przyjąć, że współpraca szkoły lub przedszkola z organizacją pozarządową, uwzględniająca partykularny interes placówki, nie jest przejawem egoizmu, lecz świadomym i racjonalnym działaniem na rzecz jej rozwoju oraz dobra uczniów. Właśnie temu poświęcam ten artykuł.

Nowy przedmi