Nauczanie religii w szkołach i przedszkolach

Nauczanie religii tylko na życzenie

Na wstępie należy przypomnieć, że podstawową zasadą związaną z organizowaniem w szkołach i przedszkolach nauki religii jest jej dobrowolność. Oznacza to, że w zajęciach powinni uczestniczyć wyłącznie ci uczniowie, których rodzice wyrazili takie życzenie. Nie może mieć miejsca sytuacja odwrotna, gdy domyślnie wszyscy uczniowie kwalifikowani są jako uczestniczący w zajęciach z religii, natomiast na życzenie rodziców są z nich wyłączani. Potwierdzają to wprost przepisy prawa oświatowego, w tym art. 12 ust. 1 ustawy o systemie oświaty oraz § 1 rozporządzenia MEN z dnia 14 kwietnia 1992 r. w sprawie warunków i sposobu organizowania nauki religii w publicznych przedszkolach i szkołach (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 983 z późn. zm.), dalej jako rozporządzenie. Wyjątkowo w szkołach ponadpodstawowych, w przypadku uczniów pełnoletnich o ewentualnym pobieraniu nauki religii decydują sami uczniowie (w tym o cofnięciu oświadczenia o udziale w zajęciach z religii złożonego uprzednio przez ich rodziców). Wspomniane życzenie dotyczące udziału w zajęciach religii powinno zostać złożone w formie pisemnego oświadczenia odpowiednio przez rodziców dzieci lub pełnoletnich uczniów. Decyzji w sprawie udziału w zajęciach nie trzeba ponawiać w każdym kolejnym roku szkolnym, może ona natomiast zostać cofnięta w dowolnym momencie roku szkolnego. Należy również zwrócić uwagę na to, aby ewentualne uczestniczenie lub nieuczestniczenie w zajęciach religii nie było powodem dyskryminacji ucznia w jakiejkolwiek formie.

Uwzględnienie religii w planie zajęć

Zarówno w przypadku przedszkoli, jak i szkół wszystkich typów nauka religii powinna odbywać się w wymiarze dwóch zajęć (godzin lekcyjnych) tygodniowo. Obecnie wymiar ten może zostać zmniejszony wyłącznie za zgodą biskupa diecezjalnego Kościoła katolickiego albo władz zwierzchnich pozostałych kościołów i innych związków wyznaniowych....