Nowe kierunki polityki oświatowej państwa wyznacznikiem pracy placówek oświatowych w roku szkolnym 2023/2024

Pod paragrafem

Zdecydowanie wcześniej, niż to miało miejsce w latach poprzednich, Minister Edukacji i Nauki pismem z dnia 16 czerwca 2023 r. oficjalnie ogłosił obowiązujące w roku szkolnym 2021/2022 kierunki realizacji polityki oświatowej państwa. Pismo tego formatu nie posiada charakteru obowiązującego aktu prawnego, jednak zawiera ono istotne wytyczne stanowiące podstawę do planowania dydaktycznego, opracowywania planów nadzoru pedagogicznego, planów pracy oraz innych działań nauczycieli, a zwłaszcza dyrektorów przedszkoli i placówek w ramach sprawowanej funkcji kierowniczej.

Z analizy wskazanych zapisów jednoznacznie wynika, że rząd konsekwentnie realizuje zadanie polegające na wzmacnianiu tak wychowawczej, jak i profilaktycznej funkcji polskiej edukacji. Kontynuowane są również próby przeciwdziałania negatywnym skutkom izolacji zarówno uczniów, jak i nauczycieli spowodowanej przebytą izolacją epidemiczną COVID-19. I tak jak to miało miejsce w roku poprzednim, wytyczne Ministra Edukacji i Nauki nie wspominają ani o ewaluacji, ani o monitoringu. Natomiast zwraca się uwagę na program „Laboratoria przyszłości” oraz na kwestie oceniania.

POLECAMY

W roku szkolnym 2023/2024 priorytet polskiej edukacji będzie stanowiło dziesięć następujących podstawowych zagadnień (swoisty dekalog oświatowy, czyli o jedno zagadnienie więcej niż w rok temu). 

Komentarz do kierunków polityki oświatowej państwa na rok szkolny 2023/2024

Dokładniejsze zapoznanie się z wyznaczonymi przez Ministerstwo Edukacji i Nauki kierunkami polityki oświatowej państwa pozwala stwierdzić, że stanowią one częściową kontynuację zadań z roku poprzedniego. Jak zatem nowe wytyczne będą determinowały pracę placówek oświatowych?

1| Kontynuacja działań na rzecz szerszego udostępnienia kanonu i założeń edukacji klasycznej oraz sięgania do dziedzictwa cywilizacyjnego Europy, w tym wsparcie powrotu do szkół języka łacińskiego jako drugiego języka obcego.

Pierwszy priorytet wskazuje na kontynuowanie działań sankcjonujących powrót do korzeni kształcenia. Wśród nienaruszalnych założeń edukacji klasycznej znajduje się prawda o predyspozycji człowieka do uzyskiwania sprawności umysłowych, wśród których są i te niedające się źle użyć w działaniu, czyli cnoty. Sprawności umysłowe, które ma na względzie edukacja klasyczna, z jednej strony wymagają dłuższego etapu cierpliwego wyćwiczenia (a nie błyskawicznego mechanicznego wytrenowania), a z drugiej strony – dają człowiekowi większą samodzielność w działaniu (a nie tylko uruchamiania gotowych wariantów rozwiązań). W systemach edukacji zmierzających przede wszystkim do ludzkiej dojrzałości wychowanków zabiega się, by kompetencje miękkie (tak cenione na rynku pracy) powstawały w powiązaniu ze sprawnościami, a nie zamiast nich. 

2|Logiczną konsekwencją edukacji klasycznej jest wychowanie patriotyczne. Należy zatem pamiętać, że kształtowanie postaw patriotycznych służy identy...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 10 wydań magazynu "Monitor Dyrektora Przedszkola"
  • Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online
  • Możliwość pobrania materiałów dodatkowych
  • ...i wiele więcej!

Przypisy