Od lat w wielu polskich przedszkolach możemy dostrzec całą gamę różnorodności wynikającej z przynależności narodowej, etnicznej czy religijnej poszczególnych dzieci. Po 24 lutego 2022 r. w przestrzeni przedszkoli pojawiła się rekordowa liczba dzieci pochodzących z Ukrainy [11]. Na skutek dynamicznych przemian społeczno-kulturowych aktualnie wszystkie dzieci są coraz częściej uczestnikami sytuacji międzykulturowych, które powstają, gdy jednostka postrzega inną osobę (lub grupę ludzi) jako odmienną od niej.
Autor: dr Anna Młynarczuk-Sokołowska
Pedagog, kulturoznawca, adiunkt w Katedrze Edukacji Międzykulturowej i Elementarnej Wydziału Nauk o Edukacji Uniwersytetu w Białymstoku. Jako teoretyk i praktyk zajmuje się edukacją międzykulturową. Jest autorką publikacji naukowych i metodycznych z tego zakresu (m.in. Od Obcości do Inności (2015), Kulturowe konteksty dzieciństwa(2018), realizatorką/kierownikiem projektów naukowych i społecznych (np. „Międzykulturowa edukacja nieformalna w Polsce” NCN). Zainicjowała i współtworzyła dwie innowacje pedagogiczne (Przygody Innego: innowacja metodyczna i programowa [1], Metoda międzykulturowego portfolio: innowacja metodyczna [2]) itd. Od 14 lat pracuje z osobami z doświadczeniem migracji (z Czeczenii, Ukrainy itd.). Laureatka pierwszego miejsca w World Organization for Early Childhood Education OMEP, otrzymała stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego dla Wybitnych Młodych Naukowców na lata 2018–2020.